اخیراً غرب با کپی‌برداری از استراتژی‌های آلمان در جنگ جهانی اول  و ایالات متحده آمریکا و سازمان ملی‌گرایان اوکرائین در جنگ سرد، فوروم خلق‌های آزاد  روسیه را تاسیس کرده است. مسئله این بود  که زوال اتحاد جماهیر شوروی به درازا کشیده شود و جنبش‌های تجریه‌طلبانه ایجاد گردد تا این‌که نهایتاً پایان استقلال  ۲۰ منطقه این کشور اعلام شود.

امپراتوری آلمانی ویلهلم دوم علیه  امپراتوری روسی نیکولاس دوم
در آغاز قرن بیستم قبل از جنگ‌های جهانی، اروپای میانه بسیار بی‌ثبات بود. دو قدرت در این قلمروی وسیع در مقابل یکدیگر قرار داشتند: در غرب  امپراتوری آلمان/اتریش و در شرق امپراتوری  روسیه.  از آنجا  که آنها می‌دانستند که مرزها کراراً تغییر یافته و نهایی نبود از مردم خواسته شد، سرپناه و حامی خود را انتخاب کنند.

ولی امپراتوری روسیه  صدها سال  بلوکه شده و رعایای  خود را در وضعیتی  از نادانی و فقر کامل نگه داشته بود، در حالی که  امپراتوری  آلمان به مرکز علمی مهمی در جهان مبدل گشته و به سرعت تکامل می‌یافت. از این رو بخش عمده روشنفکران غرب میانه  به این نتیجه رسیده بودند که باید از آلمان و نه از روسیه حمایت کرد.

در طول جنگ جهانی اول وزارت‌‌ امور خارجه آلمان و اتریش  طی یک عملیات مشترک مخفی لیگ خلق‌های بیگانه روسیهLFR ^۱ را ایجاد کردند. آنها روشنفکران بلندپایه‌ایی را زیر پرچم خود گردآوردند تا لیگ مزبور را تقویت کنند. هدف این بود که امپراتوری روسیه با پیدایش  جنبش‌های تجزیه‌طلبانه  از درون متلاشی گردد. لیگ مزبور  از ایالات متحده آمریکا  (که تازه در سال ۱۹۱۷ وارد جنگ شد) خواست تا  خلق‌های به بردگی کشیده شده را آزاد سازد.

دیمیترو دونتسف موسس آینده «سازمان ملی‌گرایان اوکرائینی»^۲ از این جنبش حمایت می‌کرد و حتی سخنگوی آن شد. او بدون شرم و حیا  شعبه این جنبش را در برن (سوئیس) مدیریت می‌کرد و بولتن ماهانه ملیت‌های روسی را به زبان فرانسه منتشر می‌ساخت.

ایالات متحده آمریکا علیه اتحاد شوروی
علاوه برآن OSS که پس از جنگ دوم جهانی CIA نام گرفت  انتقال رهبران ضدکمونیست کشورهای محور  به جهان سوم را سازماندهی کرد  و به درون دولت‌های مختلفی نفوذ داد. آنها  لیگ ضدکمونیستی  خلق‌های آسیا  به رهبری چیانگ‌کای‌چک و سپس با ورود  نخست وزیر ناسیونالیست و نازی اوکرائینی، یاروسلاو استتسکو  لیگ ضدکمونیستی جهانی  WACL را تاسیس کردند.^۳ این سازمان مخفی که مقر اصلیش هنوز در تایوان است در سال ۱۹۹۰ نام لیگ جهانی برای صلح و دمکراسی  را انتخاب کرد.

نه تنها تصادفی نبود که با جنگ در اوکراین تحریکات در تایوان نیز آغاز شد، بلکه در واقع این اقدامات گسترش منطقی  استراتژی نامبرده بود. لیگ مزبور کماکان از طرف سازمان جاسوسی تایوان  مورد حمایت مالی قرار دارد و فعالیت‌های آن  جزو اسرار دفاعی کشور محسوب می‌شود.

ناسیونالیست‌های یکپارچه اوکرائینی علیه فدراسیون روسیه
ناسیونالیست اوکراینی دیمیترو یاروش  در سال ۲۰۰۷ یعنی در دوران ریاست جمهوری ویکتور یوشچنکو در ترنوپیل  (غرب اوکراین)، «جبهه ضدامپریالیستی» را تاسیس کرد، سازمانی  که هدفش تلاشی فدراسیون روسیه است. ولی در حالی که  کوشش‌های دهه ۱۹۱۰ زیر جاذبه امپراتوری آلمان  و جنگ سرد و آنتی‌کمونیسم  صورت می‌گرفت این جنبش جدید بیشتر  روی جهادگرایان حساب باز کرد بود.^۴

اولین امیر مسلمان ایچکرا (در چچن) یعنی دوکو عمرف قرار بود در همایش این جبهه شرکت داشته باشد ولی چون در سطح جهان تحت تعقیب بود نمی‌توانست روسیه را ترک کند از این رو  پیام حمایت خود را ارسال کرد و به عنوان معاون رئیس سازمان انتخاب شد. جهادگرایان از کریمه، از  آدیغیه، از داغستان، از اینگوشتیا، از کابارینو-بالکاریا، از قره‌چای و چرکس و از اوستیا به راه افتادند.

دیمیترو یاروش و بسیاری از اعضای سازمان ناسیونالیست‌های اوکراینی در چچن در کنار  امارات اسلامی ایچکرا می‌جنگیدند. در آن زمان رسانه‌های غربی  از جنبش‌های رهایی‌بخش ملی سخن می‌گفتند و اجرای قوانین اسلامی  توسط دوکو عمرف را به دیده اغماض می‌نگریستند.

فوروم خلق‌های آزاد روسیه
امروز که آثار  دونتسف جزو کتب آموزشی ۱۲۰ هزار سرباز میلیشیای سازمان ملی‌گرایان اوکراینی شده است و دیمیترو یاروش مشاور فرمانده کل قوای ارتش اوکراین  گردیده، یک اسپانسور ناشناس (احتمالاً سازمان امنیت آلمان فدرال، سازمان سیا و سرویس امنیتی  اوکراینSBU  ) روز ۲۳ و ۲۴ ژوئیه ۲۰۲۲ در پراگ فوروم ملل آزاد  روسیه^۵ را سازماندهی کرد.

ظاهراً SBU با دیده تردید به شرکت در این فوروم نگریست و باز ظاهراً همین باعث شد  ایالات متحده را برآن دارد  که به رئیس جمهور ولودیمیر زلنسکی  برکناری  مدیر SBU را پیشنهاد کند.

عبارت «خلق‌های آزاد» همان عبارتی است که از طرف  سازمان ملی‌گرایان اوکراینی و از جمله اقتصاددان اوکراینی لئو دوبریانسکی استفاده می‌شود. این فرد ، همراه رئیس جمهور دوایت آیزنهاور و یاروسلاو استتسکو کمیته ملی ملل اسیر National Captive Nitions Committee را پایه گذارد و سپس در تاسیس  لیگ ضدکمونیستی جهانی  شرکت کرد. دختر این فرد، پائولا دوبریانسکی، نقش تعیین کننده‌ای در دستگاه تبلیغاتی  وزارت امور خارجه و آژانس خبری تامسون رویترز ایفأ می‌کند. این فرد در دوران ریاست جمهوری جورج دبلیو بوش معاون وزیر در امور  بین‌المللی بود و دونالد ترامپ از انتصاب مجدد او در مقام معاون وزیر در امور سیاسی سرباز زد.

فوروم خلق‌های آزاد روسیه  از استدلال حق تعیین سرنوشت استفاده می‌کند تا تقسیم و تجزیه روسیه را توجیه کند. هنگام تلاشی اتحاد شوروی  ۱۵ دولت مجزا، ازجمله فدراسیون روسیه پدید آمد. در واقع این ایده دنبال می‌شود که این تقسیم ادامه پیدا کند و این بار بیش از ۲۰ کشور جدید پدید آید. مسئله تنها این نبود  که کشورهای جدیدی در قفقاز ایجاد گردد بلکه  هدف این است که نقشه سیبری و یا تمامی منطقه حاشیه چین  به کلی تغییر یابد.

حالا هرچند هم که برخی از مناطق  روسیه با مشکلات جدی تکامل و توسعه  رو به رو باشد، این مشکلات با ایجاد راه‌های ارتباطی جدید، اول از شرق به غرب و سپس از ده سال پیش به این طرف از شمال به جنوب از بین خواهد رفت. خلق‌هایی که سازمان امنیت آلمان، سیا و SBU قصد «آزادی» آنها را دارند تا کنون نیت خود برای  ترک فدراسیون روسیه اعلام نکرده‌اند، البته به استثنأی چچن که آنهم هم اکنون به صلح و آرامش دست یافته است.

این‌هم تصادفی نیست که ارتش روسیه در عملیات ویژه خود علیه «نازی‌های» اوکراینی (من این لغت را به سازمان ملی‌گرایان اوکراینی ترجیح می‌دهم) در دونباس جایگاه واحدهای چچن خود را برجسته می‌کند. این برای آنها وسیله‌ای است که یادآوری کنند، که خواسته‌های چچنی ها را پس از دو جنگ وحشتناک برآورده کرده‌اند. به شیوه مشابهی   رئیس جمهور  چچن رمضان قدریف از خلق خود خواست انتقام شورش‌هایی را که نازی‌های اوکراینی  در کشور او برپاکرده بودند، بگیرند.

روز ۱۵ اوت ۲۰۲۲ رئیس جمهور پوتین که آگاهی کامل از استراتژی غرب دارد، تشکیل کنفرانس  جهانی ضد نازیسم در مسکو را اعلام کرد.

زيرنويس‌ها: