روز اول ماه مه سال ١۹۴۵، م. ا. یگوروف و م. و. کانتاریا، سربازان دلیر دستۀ اکتشافی لشکر فاتح برلین، پرچم سرخ را بر فراز رایشتاگ برافراشتند. دو روز پیش از آن، هیتلر جهان را از شر وجود خود پاک کرده بود. نیمه شب ۸ ماه مه، نمایندگان فرماندهی آلمان، قرارداد تسلیم بدون قید و شرط آلمان را امضا کردند. روز ۹ ماه مه، سپاهیان شوروی، گروه ارتش‌های فاشیستی را که پراگ - پایتخت چکسلواکی- را در محاصره داشتند، سرکوب نموده و با ورود به شهر، قیام مردم علیه اشغالگران را سرانجام به پیروزی رهنمون گشتند. این، آخرین عملیات جنگی در اروپا بود.
‌
از آن پس، هر ساله، روز ۹ مه، روز پیروزی بر فاشیسم جشن گرفته می‌شود. اما کشورهای غربی متفق - انگلستان و فرانسه و آمریکا- و دیگر کشورهای غربی که در جریان جنگ دوم به اشغال درآمده بودند - هم‌چون هلند و بلژیک- ترجیح می‌دهند به جای گرامیداشت روزی که انسان شوروی با جانبازی خود آن‌ها را از چنگال فاشیسم نجات داد، روز ۶ ژوئیه (معروف بهd- day ) را جشن بگیرند. آن روز در سال ١۹۴۴، نیروهای متفقین بالاخره جبهۀ دوم را (علاوه بر جبهۀ اصلی نبردهای جنگ دوم که در شرق و در خاک شوروی قرار داشت) در شمال فرانسه و در سواحل نورماندی گشودند. قبلاً در ژوئیۀ ١۹۴٢، حدود یک سال پس از آغاز عملیات عظیم ارتش آلمان علیه اتحاد شوروی، متفقین توافق کرده بودند که جبهۀ دومی در غرب گشوده شود. اما امپریالیست‌های غربی، دو سال منتظر نشستند تا شاید بالاخره ارتش آلمان، اتحاد شوروی را درهم شکند و جهان را از شر وجود کشور سوسیالیستی نجات دهد. راز برگزاری جشن شکست فاشیسم در ۶ ژوئیه به جای ۹ ماه مه نیز در همین دلخوری از پیروزی سوسیالیسم بر فاشیسم نهفته است...