رئیس هیئت مدیره کانون انجمن‌های صنفی کارگران پالایشگاه‌های گاز استان بوشهر گفت: در یک سال گذشته بارها مطالبات کارگران را بیان کردیم و قول‌هایی هم برای رسیدگی به مطالبات داده شد اما مسئولان به هیچ کدام از وعده‌های خود عمل نکردند.

بخش قابل توجهی از نیروهای نفت کشور، «ارکان ثالثی‌ها» هستند؛ از قضا نسبتِ تعدادِ آن‌ها به رسمی‌ها و قراردادی ها، دو به یک و یا حتی بیشتر است. در واقع باید گفت چاه‌های پرسود نفت و فلرهای سربه فلک کشیده‌ی گاز را کارگرانی می‌گردانند که از کمترین امنیت شغلی محروم‌اند و دستمزدشان کمتر از استحقاق‌شان است.

حتی اگر دائمی شدن همسان‌سازی را در برنامه هفتم بیاورند، تکلیف نیست، فقط یک راهبرد است، فقط زمانی که تبدیل به قانون شود و اعتبار مورد نیاز آن در بودجه‌ی سالیانه بیاید، تبدیل به تکلیف می‌شود؛ کما اینکه در دو سال اخیر هم اعتبار همسان‌سازی در بودجه سالانه نیامد!

«حالا من عزیزم را از دست دادم و رفت. اما شما صدای مرا برسانید تا برای باقی کارگران آن معدن، کاری انجام دهند. دوتا از برادران شوهرم و شوهرِ خواهر شوهرم معدنکارند. بعد از حادثه، بچه‌های برادرشوهر و خواهرشوهرم هر روز صبح گریه می‌کنند. می‌گویند نکند بابای ما هم عین بابای هستی و آرسام بشود.» دو سه روزی می‌شود که از دامغان برگشته‌ام اما این جمله هنوز توی سرم می‌چرخد.

کارگر توسط پیمانکار گروگان گرفته شده است. به او گفته می‌شود تحت هر شرایطی باید داخل معدن شود و کار را انجام دهد و اگر به چیزی معترض شود اخراجش می‌کنند و می‌گویند اگر نروی کس دیگری را جایگزینت می‌کنیم. گاهی داشتیم که کارگران را به‌صورت هفتگی تعویض می‌کردند.